کد مطلب:5505 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
اهمیت مقام ولایت و امامت
پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله با گرامی داشت مقام ولایت و امامت، محتوای بعثت را پیاده كرد و با ایجاد عالی ترین شكل حكومت، به بعثت تداوم بخشید.
در خطابه هایی كه در حجةالوداع ایراد كرد و حضرت علی علیه السلام را به عنوان جانشین بعد از خود منصوب كرد، حیات مجددی در كالبد بعثت دمید كه پس از امام علی علیه السلام این حركت به وسیله فرزندان معصومش ادامه یافت تا عصر غیبت كبری فرا رسید.
تداوم بعثت تا ظهور حجّت حركت پر بركت بعثت به یاری اهل بیت پیامبر تا عصر غیبت تداوم یافت و هم اكنون نیز به بركت وجود علمای اسلام و مراجع عظام تقلید كه نوّاب عام آن حضرت می باشند، هم چنان پیش می رود تا منجی بشریت، امام عصر، عجّل الله تعالی فرجه الشریف، ظهور فرمایند و دنیا را از عدل و داد لبریز سازد و احكام روح بخش اسلام را حاكم سازد.
به فرمایشی در این زمینه از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله دقت نمایید:
اگر از عمر دنیا جز یك روز باقی نماند، خداوند متعال آن روز را به قدری طولانی خواهد كرد تا مردی از اهل بیت من كه نامش هم نام من و كنیه اش مانند من است، خروج و قیام كند: «یَمْلاُ اللّه بِه الاَرْضَ قِسْطَاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» [1] .
همان گونه كه بعثت پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله در بدترین عصر تحقق یافت، ظهور حضرت حجت علیه السلام نیز به هنگامی است كه ظلم و جور و یأس و نومیدی جهان را فرا گرفته باشد. در آن زمان از اسلام جز اسمی و از قرآن جز درسی باقی نمی ماند.
ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه آن حضرت فرمود:
به خدا سوگند! گویا می بینم كه بین ركن و مقام، بر كتاب و برنامه جدید از مردم بیعت گرفته و بر ملت عرب سخت می گیرد.
آن گاه فرمود: «وَیْلٌ لِطُغاهِ الْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدْ اِقْتَرَبَ» [2] ؛ وای بر سركشان ملت عرب از شری كه تحقیقاً به زودی آنان را فرا خواهد گرفت.
در خطابه هایی كه در حجةالوداع ایراد كرد و حضرت علی علیه السلام را به عنوان جانشین بعد از خود منصوب كرد، حیات مجددی در كالبد بعثت دمید كه پس از امام علی علیه السلام این حركت به وسیله فرزندان معصومش ادامه یافت تا عصر غیبت كبری فرا رسید.
تداوم بعثت تا ظهور حجّت حركت پر بركت بعثت به یاری اهل بیت پیامبر تا عصر غیبت تداوم یافت و هم اكنون نیز به بركت وجود علمای اسلام و مراجع عظام تقلید كه نوّاب عام آن حضرت می باشند، هم چنان پیش می رود تا منجی بشریت، امام عصر، عجّل الله تعالی فرجه الشریف، ظهور فرمایند و دنیا را از عدل و داد لبریز سازد و احكام روح بخش اسلام را حاكم سازد.
به فرمایشی در این زمینه از پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله دقت نمایید:
اگر از عمر دنیا جز یك روز باقی نماند، خداوند متعال آن روز را به قدری طولانی خواهد كرد تا مردی از اهل بیت من كه نامش هم نام من و كنیه اش مانند من است، خروج و قیام كند: «یَمْلاُ اللّه بِه الاَرْضَ قِسْطَاً وَ عَدْلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» [1] .
همان گونه كه بعثت پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله در بدترین عصر تحقق یافت، ظهور حضرت حجت علیه السلام نیز به هنگامی است كه ظلم و جور و یأس و نومیدی جهان را فرا گرفته باشد. در آن زمان از اسلام جز اسمی و از قرآن جز درسی باقی نمی ماند.
ابی بصیر از امام صادق علیه السلام نقل می كند كه آن حضرت فرمود:
به خدا سوگند! گویا می بینم كه بین ركن و مقام، بر كتاب و برنامه جدید از مردم بیعت گرفته و بر ملت عرب سخت می گیرد.
آن گاه فرمود: «وَیْلٌ لِطُغاهِ الْعَرَبِ مِنْ شَرٍّ قَدْ اِقْتَرَبَ» [2] ؛ وای بر سركشان ملت عرب از شری كه تحقیقاً به زودی آنان را فرا خواهد گرفت.
[1] سنن ابي داود، ج 4، ص 107؛ كنز العمال، ج 14، ص 264.
[2] بحار الانوار، ج 52، ص 135؛ ينابيع الموده ص489.